szkliwie wyróżniała majolikę, a biała glinka półmajolikę. Majolikę, której wzorów należy szukać w ceramice renesansowej, produkowano w manufakturach. Półmajolika była rozpowszechniona szerzej, jeszcze do niedawna wyrabiały ja warsztaty w południowej Małopolsce, na Mazowszu i w Wielkopolsce. W zdobnictwie białej ceramiki występowały przede wszystkim motywy roślinne, gałązki kwiatowe, bukiety, a także ptak lub ptaki zdobiące dno misek. Szczególnie interesująca była ceramika z Łążka Ordynackiego. Ośrodek ten, pochodzący z ostatniego ćwierćwiecza XIX w., rozwinął się pod wpływem garncarzy rzeszowskich, którzy osiedlili się w Łążku przekształcając przyniesione motywy. Zwłaszcza charakterystyczne były tu sylwetka ptaka i elementy spirali łączone z roślinnymi, malowane rożkiem i pędzlem