całej uwagi na rozmowie, bo wciąż przypominam sobie szwagierę - Martę, która ma podobne znamię na obojczyku. Sławek nieco się jąka, spuszcza wzrok, głos ma bardzo wysoki, prawie się czerwieni w mojej obecności. Ta nieśmiałość jawnie kontrastuje z walką, jaką podjął na łamach "Tygodnika Literackiego", z boksem, jaki uprawia w swojej publicystyce.<br>Obaj pewnie wyglądamy dość komicznie: chudzi, nieśmiali, zalęknieni, klasyczne inteligenciki niedożywione, które chcą postawić tamę zalewowi zła. Cnotliwe harcerzyki. Colą zapijający winiak "Słanczew brjag". Z papierosami w chudych palcach. Sławek podobnie jak ja trzyma marlboro koniuszkami, z tym że pali chyba jeszcze mniej wprawnie ode mnie, ślini niepotrzebnie filtr i