unosiła lekko sukienkę i opierała swe okrągłe, obciśnięte pończochą kolano o krawędź szuflady, tuż przy jego ręce, potem patrzyła mu w twarz, by sprawdzić, jakie to wrażenie na nim wywarło. Gdy szedł po coś do kuchni, Hela biegła przed nim w podskokach do umywalni po łyżeczki lub szklanki - jej wielkie, pulchne, zupełne rozwinięte ciało trzęsło się w podrygach, budząc w nim, obok dreszczu pożądania, uczucie nad wyraz przykre - było ono podobne do wstrętu, jakiego doznawał na widok karalucha uciekającego chybotliwymi skokami od światła w mroczny kąt piwnicy: "Zdeptać, zadusić, rozgnieść na miazgę i otrząsnąć się z obrzydzenia." Z biegiem czasu uczucie