Doorsów przypominały pogański rytuał - Morrison tarzał się po ziemi, wił wokół statywu mikrofonu, skakał, potrząsał grzywą, Densmore wywijał rękami podczas gry, Krieger falował z gitarą, Manzarek zaś, bujając się i kręcąc głową, przypominał szamana dokonującego czarów nad klawiaturą. Suche brzmienie (substytuty basu nie były aż tak skuteczne) i ostry, silnie punktowany, niespokojny rytm stanowiły niezapomniane tło dla słów pisanych przez Morrisona i (rzadziej) Kriegera. Czy wiele z tego udało się ocalić na płytach ?<br>Pierwszy album zespołu zawiera tylko część tego, co The Doors mieli w repertuarze koncertowym - część najlepiej ograną, do rejestracji której nie potrzebowali dużo prób. Dzięki temu udało się