i skryte wąwozy. Uginając się pod ciężkiemi tłomokami, zawodząc, pędząc chudobę w zarośla i kamieniołomy, uciekający zapytują się wzajemnie cóż to za straszliwy wróg? Nie baron, pokłócony z miejscowym baronem, nie biegusy włóczęgi, ni chąsa zbójecka. Więc kto?... Starsi wspominają, co słyszeli od swoich dawno zmarłych dziadów, o złych Hunnach pustoszących kiedyś, kiedyś chrześcijańskie dziedziny... Widno te czasy wróciły... Panie, miej nas w Swej opiece!...<br>Zarazem pośród krzyżówców poczynają się rozterki. Pryska dotychczasowy porządek. Szeregi mieszają się. Dotąd, od wyjścia z Clermont, Piotr Eremita szedł naprzód ze swoja gromadą. Ilość ludzi w tej gromadzie jedni obliczali na sto tysięcy, inni pięćdziesiąt