blanki sięgały &lt;orig&gt;banowi&lt;/&gt; do ramion, od strony rzeki były znacznie niższe.<br>Doron uważnie obserwował całą ceremonię. Musiał zapamiętać każdy jej szczegół.<br>Drzewa dały mu odpowiedź.<br>*<br>Las kończył się, ustępując miejsca równinie pól. Co roku zostawiano odłogiem szmat ziemi, w zamian za to trzebiąc pod przyszłe uprawy takiej samej wielkości kawał puszczy. Cała wieś przesuwała się z roku na rok, niby gigantyczny robak pełznący przez zielony las.<br>Na szczęście był środek nocy i wszyscy mieszkańcy powinni byli spać. Magwer nie chciał, by ktokolwiek go zobaczył, choć wszyscy ci ludzie należeli do jego bliższych lub dalszych krewnych. Nie wiedział, co wydarzyło się przez