No powiedz, nie bądź taki tajemniczy - przymila się na Oboźnej. <br>A ja nie tajemniczy, tylko rozedrgany, co ledwie maskuję; już odstąpiły filozoficzne monstra, oczywiście nie śnię i nikt nie wyreżyserował, ale i tak szok. Kilka tygodni po wyjeździe Mileny poznaję jej siostrę.<br>- Tak, rozumiem, musisz dziwnie się czuć. <br>Błyskawicznie złożyła puzzle, które przed nią rozsypałem.<br>- Bardzo słabo znam Milenę - mówi, jakby przepraszała. - Dwa, trzy razy z nią rozmawiałam, to głównie moja mama...<br>Przerywa, zamyśla się nad kawą i po dłuższej chwili podnosi na mnie wzrok i to nie jest spojrzenie przyjazne.<br>- Też się przez ciebie dziwnie poczułam i chyba nie całkiem