Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Wszechświat
Nr: 7-8
Miejsce wydania: Kraków
Rok: 1958
Tytuł: Wszechświat
Nr: 7-8
Miejsce wydania: Kraków
Rok: 1958
i sporami.
2. J. Radwan-Pragłowski: O cięciu ultracienkich skrawków z 13 rysunkami.
We wstępie autor zajmuje się morfologią egzyny ziarn pyłku współczesnych gatunków roślin nagozalążkowych, których ziarna pyłku posiadają worki powietrzne. Tutaj autor podaje również nomenklaturę stosowaną na określenie poszczególnych części ziarn pyłku. Autor zaznacza, że nexina błony ziarna pyłku składa się z dwu wyraźnych warstw widocznych dobrze przy użyciu zwykłego mikroskopu, które często rozszczepiają się w czasie chemicznej maceracji materiału pyłkowego. Autor wypowiada przy tym zdanie, iż zadziwiający jest fakt, że ta wyraźna cecha nie była wymieniana dotychczas w opisach diagnostycznych. Ponieważ omawiana książka G. Erdtmana ukazała się w
2. J. Radwan-Pragłowski: O cięciu ultracienkich skrawków z 13 rysunkami.
We wstępie autor zajmuje się morfologią egzyny ziarn pyłku współczesnych gatunków roślin nagozalążkowych, których ziarna pyłku posiadają worki powietrzne. Tutaj autor podaje również nomenklaturę stosowaną na określenie poszczególnych części ziarn pyłku. Autor zaznacza, że nexina błony ziarna pyłku składa się z dwu wyraźnych warstw widocznych dobrze przy użyciu zwykłego mikroskopu, które często rozszczepiają się w czasie chemicznej maceracji materiału pyłkowego. Autor wypowiada przy tym zdanie, iż zadziwiający jest fakt, że ta wyraźna cecha nie była wymieniana dotychczas w opisach diagnostycznych. Ponieważ omawiana książka G. Erdtmana ukazała się w
i sporami</>.<br> 2. J. Radwan-Pragłowski: <hi rend="italic">O cięciu ultracienkich skrawków</> z 13 rysunkami.<br> We wstępie autor zajmuje się morfologią egzyny ziarn pyłku współczesnych gatunków roślin nagozalążkowych, których ziarna pyłku posiadają worki powietrzne. Tutaj autor podaje również nomenklaturę stosowaną na określenie poszczególnych części ziarn pyłku. Autor zaznacza, że nexina błony ziarna pyłku składa się z dwu wyraźnych warstw widocznych dobrze przy użyciu zwykłego mikroskopu, które często rozszczepiają się w czasie chemicznej maceracji materiału pyłkowego. Autor wypowiada przy tym zdanie, iż zadziwiający jest fakt, że ta wyraźna cecha nie była wymieniana dotychczas w opisach diagnostycznych. Ponieważ omawiana książka G. Erdtmana ukazała się w
