i plótł głupstwa, które złościły Polinę.<br><br>Szliśmy wąskim pasem łąki pomiędzy mokradłami. Po obu stronach wydeptanej ścieżki roiło się od polnych kwiatów. Taka była ich różnorodność, że Raisa, która kompletowała zielniki i miała piątkę z przyrody, nawet polowy z nich nie umiała nazwać po imieniu.<br><br>Zenaida Mojsiejewna z żółtych lwich pyszczków o liliowyeh języczkach, z kwiatów mioduszki, z niebieskich dzwonków i krwawnika przypominającego koronkę ułożyła prześliczny bukiet. Ale wkrótce sprzykrzyło się jej go nieść. Zatrzymała się i rzuciła bukiet za siebie, wymawiając ułożone na poczekaniu zaklęcie:<br><br> Leć, bukiecie, po świecie,<br> Po pierwsze, po drugie, po trzecle,<br> Rozleć się na wszystkie strony