zwłaszcza w Syrii. Przybiera on wtedy nowe kształty, obejmujące swoim zasięgiem środowiska intelektualistów chrześcijańskich, wywodzących się z kręgów kultury hellenistycznej. Twórcą tej nowej formy życia monastycznego był &lt;name type="person"&gt;św. Bazyli z Kapadocji&lt;/&gt; (koniec IV w.). Dla założonych przez siebie wspólnot monastycznych napisał regułę ("większą" i "mniejszą"). Wspólnota zorganizowana według jego koncepcji różniła się od klasztorów pachomiańskich złagodzeniem dyscypliny, większym umiarkowaniem, podporządkowaniem posłuszeństwa miłości. Ten program bazyliański odegrał później doniosłą rolę w chrześcijaństwie wschodnim i częściowo również w zachodnim.<br><br>&lt;tit1&gt;MIEJSCE MONASTYCYZMU W CHRZEŚCIJAŃSTWIE&lt;/&gt;<br>W świetle najstarszych tekstów monastycznych powołanie mnisze nie było uważane za coś szczególnego w chrześcijaństwie. Mnich to chrześcijanin (laik), który