przenieść do getta. Dlaczego? - zdziwiła się pani Renia. Bo jestem Żydówką. Och, niech pani tam nie idzie. Kiedy muszę. Nie, pani nie może tam iść...<br><br>Pani Renia miała znajomego adwokata, który się w niej kochał i wszystko by dla niej zrobił. Jego biuro znajdowało się koło sądu. Mama wciągała długie rękawiczki, gdy szłyśmy przez budynek sądu na drugą stronę. Jednym ruchem zsuwała opaskę z rękawa do rękawiczki. Pani Renia skontaktowała nas także z księdzem i chodziłyśmy do niego, do kościoła Zbawiciela, przez zakrystię. To był prałat, który wymagał, żebyśmy bardzo dobrze znały katechizm. Pewnego późnego popołudnia, kiedyśmy wracały do getta, zielone