przedmiocie wotywnym lub na dziele sztuki, także użytkowej. Do rangi literatury podniósł epigramat Simonides z Keos (VI wiek p.n.e.); jemu to przypisuje tradycja autorstwo sławnego epigramatu termopilskiego ("Przechodniu, powiedz Sparcie, tu leżą jej syny..."). Mistrzem epigramatu satyrycznego był rzymski poeta Marcjalis (ok. 40 r. n.e. - ok. 104 r. n.e.), który zwięzłość uczynił narzędziem dowcipu, nierzadko złośliwego. Renesansowy teoretyk literatury i autor poetyki normatywnej (Poetices libri septem, 1561), Iulius Caesar Scaliger określał epigramat jako poemat opisujący ludzi, rzeczy lub zdarzenia, którego zaletą jest krótkość i dowcip, osiągane za pomocą kontrastu i niespodzianki.<br>Wśród fraszek są epigramaty, ale są i