którzy czynią to tylko z przykazaniowego wymogu "przynajmniej raz w roku". Nie można przystąpić do spowiedzi nie robiąc - chociażby krótkiego - rachunku sumienia, który jest analizą duchową własnego postępowania, swojego życia pod względem popełniania grzechów, postępu lub cofaniu się w zdobywaniu i rozwijaniu cnót, wyzbywania się grzesznych nałogów itp. Im ten rachunek sumienia jest solidniejszy, im bardziej się do niego przykładamy tym lepsza jest spowiedź i co ważniejsze, sakrament pokuty i pojednania przynosi większe efekty, zmieniając nas na lepszych. Dla rozwoju naszego życia chrześcijańskiego bardzo korzystny byłby codzienny rachunek sumienia. <br>O. Józef Augustyn SJ, proponuje nadać określeniu "rachunek sumienia" głębszy sens. Nie traktować