Wierzył zapewnieniom Prus. Było w tym wiele naiwności, ale też świadoma czy podświadoma obrona przed złymi przeczuciami: niebezpieczeństwem interwencji i rozruchów. Obawy przed Rosją pojawiały się często w jego wypowiedziach.<br> W ciągu batalii politycznej, jaka toczyła się na forum Sejmu, pozycja Potockiego ulegała zmianie: racje stronnictwa coraz bardziej ustępowały miejsca racjom stanu, coraz wyraźniej dystansował się Potocki od postaw niektórych członków rodu i stronnictwa (np. Seweryna Rzewuskiego i Ksawerego Branickiego). Najdłużej poczuwał się do solidarności ze Szczęsnym; ale już jesienią 1789 krytykował go ostro i bolał, że przyłączył się do partii rosyjskiej. Uznawał to za polityczną naiwność.<br> Znamienna jest też ewolucja stosunku