z portretów, co patrzyli przez setki lat na żywe dzieje tego zapadłego domu, mogliby opowiadać bez końca o sprawach wielkich i małych, radosnych i smutnych, o czasach płynących miodem i o czasach płynących krwią. Trudno jednak zjawić się o północy w "bawialni" i rzec uprzejmie do sczerniałego portretu; "Niech &lt;orig&gt;asińdźka&lt;/&gt; raczy opowiedzieć, co się tutaj zdarzyło za jej czasów". Asińdźka, skora do gadania, może by i nie była od tego, ale brodacz w zbroi zaryczał y jak tur i ułapiłby śmiałka za gardło.<br>&lt;page nr=90&gt; Należy zażyć innych, mniej upiornych sposobów.<br>- Panie profesorze najdroższy - rzekł tego dnia Adaś czy nikt nigdy nie spisał