najbliższą rodziną, pomógł również Witoldowi w zdobyciu pracy, co stało się początkiem jego angielskiej naukowej kariery. Jeżeli wierzyć słowom osoby, która mi o tym mówiła, profesor Narbutt (w Angli używał panieńskiego nazwiska matki, bo jego nazwisko Hryszkiewicz było dla Anglików niewymawialne) należał do ekipy naukowców, zatrudnionych przy pracach nad wynalezieniem radaru. <br> W drugiej połowie lat pięćdziesiątych, kiedy można już było z Polski wyjeżdżać za granicę i zacząłem planować odwiedziny Narbuttów w Londynie, oboje wyjechali do Indii. Profesor podpisał kontrakt z Instututem UNESCO pod Kalkutą na bardzo korzystnych dla siebie warunkach finansowych. Żona, nie chcąc mu przeszkadzać w karierze, zataiła przed nim