KAPITANEM-DŻENTELMENEM, jeśli zgodzić się z twierdzeniem Anglików, że "prawdziwy dżentelmen nie widzi, gdy ktoś postępuje nietaktownie". Pływanie z takim kapitanem należało do największych przyjemności, mimo że wymagało zawsze napiętej uwagi, by kapitan nie potrzebował czegoś "nie widzieć".<br> Na mostku idącego do Palestyny "Kościuszki" znajdował się właśnie komandor Dowejko, gdy radiotelegrafista zjawił się z telegramem od kapitana Domejki z "Polonii". (s. 188)<br> Miłej powierzchowności kapitan Domejko, średniego wzrostu, nie podnoszący nigdy głosu - nawet w "świętym oburzeniu" - zrównoważony nad podziw, był więcej niż przyjemny jako kapitan. To WIĘCEJ zawdzięczał swemu ANTYJĘZYKOZNAWSTWU. Jeśliby się obliczało zdolności językowe w procentach, to kapitan Domejko był