z radością zagłębiam się w dobrze wymodelowany fotel obejmujący moje lędźwie, zapinam pas i myślę, że to jednak nieuleczalne - drobne przyjemności: dwa i pół litra pod maską dające siedem sekund do setki, niski gang silnika, skórzana tapicerka. Nie da rady, można sobie ironizować i wszyscy to czynimy, ale luksus daje radochę. W szczególności nam, wyposzczonym. <br>Zerkam na zegarek: minęło południe. Ha! W czasach stanu wojennego co dzień o dwunastej odmawiałem Anioł Pański. Pierwsze Zdrowaś za siebie i Małgosię, drugie za papieża, a trzecie za niepodległość Polski. I się spełniło! Udało się. Stał się cud!<br>Uaktywniam komórę i zaczyna się: feeria pikań