tego typu, jak "Ziemiańska", "Lardelli", "Sim", "Swann", "Zodiak", "Cafe Club"... Podczas okupacji Lourse już po prostu dogorywał, a z popiołów Warszawy nie odrodził się już, tak jak zdumiewający Feniks - Blikle. Ale, ilekroć wracam tam z ojcem, to zawsze do owego wytwornego Lourse'a z lat jego świetności. Wchodzimy przy dźwiękach modnego ragtime'u (popisuje się pianista z zespołu pana Pewznera), zmieszanych ze ściszonym gwarem, aromatem kawy i leciutką mgiełką perfum. Ojciec mówi do mnie: "Zabrałem cię dzisiaj do Lourse'a, żebyś posłuchał przedziwnego instrumentu. Pewzner zaangażował saksofonistę. Saksofon to coś niezwykłego - nid to instrument, ni to głos kobiecy...Urzekające." 1 <br> Do częstych wizyt na