tchórze, nieroby! Co to mnie obchodzi! <br>Upłynęło kilka dni. I znów, kiedy raz przybył rycerz do gospody, ledwo zasiadł do stołu - zjawili się przed nim rajcy i powtórzyli swą propozycję. <br>Dietrich zamyślił się. Myślał długo i milczał. <br>- A nuż tym razem nie da nam wcale odpowiedzi?... - szepnął niespokojnie jeden z rajców. <br>Wreszcie rycerz rzekł donośnie:<br>- Zgoda! Na mojej granicy pod miastem leży wielki kamień. Widzieliście go? <br>- Tak, panie - odrzekli chórem. <br>- A więc - ciągnął rycerz - jeżeli znajdzie się ktoś z Ostródy, kto ten kamień udźwignie i przeniesie w inne miejsce, podaruję wam tyle ziemi, ile potrafi taki siłacz dla was zdobyć. Jak