Toma wiszą oprawione wycinki z gazet, nawet szwedzkich, opisujące bar, o którym na swojej drugiej płycie śpiewała absolwentka pobliskiej żeńskiej szkoły wyższej. Płytę odtwarzały przez parę tygodni wszystkie stacje radiowe świata, nie wiadomo dlaczego, bo tutejsze obiady śmierdzą starą ścierką, a jarzeniówki powlekają twarze i talerze niezdrowym światłem. Pim-pa-ram-pam-I-am-sitting-in-a-diner... <br>W głębi Sto Dwunastej zaczyna bić zegarowy dzwon wielkiej katedry, już pierwsza. Siedzący za Patrykiem i Aną czarny listonosz, który widać obszedł już swój rewir i zaparkował wózek z resztą poczty pod okiem portiera w westybulu domu naprzeciwko, zamawia kanapkę z pastą rybną