w 1894 r. Sukces III Międzynarodowego Roku Geofizycznego i zawiązana w tym czasie wszechstronna współpraca międzynarodowa na polu glacjologii zaowocowała m.in. szerokim programem badań zachowań lodowców (od 1960 r.). Zinstytucjonalizowano go przez powołanie w 1967 r. Stałej Służby do Wahań Lodowców (Permanent Service on the Fluctuations of Glaciers) w ramach Komisji Śniegu i Lodu (AIHS) z siedzibą w Zurychu, który przekształcił się w 1986 r. w Służbę Światowego Monitoringu Lodowców (World Glacier Monitoring Service, WGMS). Wielkim osiągnięciem tej komórki było wydanie 5 tomów „Fluctuation of Glaciers” obejmujących okres od 1959 r. do lat ostatnich (pod redakcją P. Kassera