powielając wykonywane dzieła. Bez trudu odróżnimy precyzyjne wycinanki Rozali Polak, Heleny Fąk, Piotra Puławskiego czy Czesławy Konopkówny. Konkursy sprzyjały innowacjom. Nagradzano za nie, i dzięki temu pojawiła się np. wycinanka Stefanii Bakułowej ze Strzałek, kilkakrotnie powielająca sekwencje lasu. Współczesne wycinanki, wykonywane już nie na własny użytek, zaczęto nieraz oprawiać w ramki ze szkłem. Stały się obrazkami, zatracając swój dawny charakter elementu kompozycji ściany. <br>W wycinance występują motywy znane z pisanek, skrzyń, haftów, tkanin. Dochodziła tu do głosu naturalna człowiekowi potrzeba ładu, symetrii, równowagi kompozycji, rytmu i kontrastu. Z pierwotnej białej staje się barwną, wprowadzając do wnętrza nastrój odświętności. Wycinanki znano w