Był odziany bardzo skromnie w szary garnitur nie pierwszej świeżości i kapelusz naciśnięty na czoło. Całe szczęście, że te wiosenne dni były piękne i bezdeszczowe. Kłopotowski zaraz wszedł do fryzjera i musiałem się z pół godziny przechadzać po ulicy. Zresztą dawało to jakieś nadzieje: do fryzjera wstępuje się często przed randką. Gdy wreszcie wyszedł, zasłoniłem twarz "Życiem Warszawy". Ruszyliśmy dalej.<br>Spoglądałem na jego potężny kark i przeszedł mnie dreszcz na myśl, że mógłby mnie odkryć. Ale nic takiego się nie zapowiadało. Skręciliśmy na rynek, przecięliśmy go wzdłuż Sukiennic i zaraz wszedł do bramy na linii A-B. Zawahałem się chwilę i