a więc takim, w którym brak umiaru prowadzi do wszystkich nihilistycznych konsekwencji opisanych przez Kołakowskiego nie tylko jako możliwe, lecz przymusowe.<br> Można też, i w myśli religijnej zarówno chrześcijańskiej, jak i żydowskiej wątek ten jest wyraźny - przytoczę go za "Talmudem" babilońskim: "&lt;q&gt;kto gubi jedną duszę - ten zabija cały świat, kto ratuje jedną duszę - ten ratuje cały świat&lt;/&gt;" - można tedy, powiadam, uznać, że czy jedna niewinna ofiara czy dziesiątki milionów, w problemie teodycei niczego to nie zmienia.<br> Za jednym i drugim ujęciem stoją jakieś racje, ale dla mnie są one niewystarczające. Uważam, iż wspomniana uwaga ks. Tischnera jest trafna, zaś brak problematyki