ale to i lepiej. Rontom znudziło się już okrzykiwać. Wychodźcie. Powodzenia.<br>- A ty? <br>- O mnie się nie martwcie. Nie czekajcie na mnie i nie oglądajcie się. <br>- Ale...<br>- Jaskier - syknął wiedźmin. - Masz się o niego nie martwić, słyszałeś?<br>- Wychodźcie - powtórzył Regis. - Powodzenia. Do zobaczenia, Geralt.<br>Wiedźmin odwrócił się.<br>- Dziękuję ci za ratunek - powiedział. - Ale lepiej, gdybyśmy się już nigdy nie spotkali. Rozumiesz mnie? <br>- W pełni. Nie traćcie czasu.<br>Wartownicy spali w malowniczych pozach, pochrapując i pomlaskując. Żaden nawet nie drgnął, gdy Geralt i Jaskier wyślizgiwali się przez uchylone drzwi. Żaden nie zareagował, gdy wiedźmin bezceremonialnie ściągał z dwóch grube samodziałowe płaszcze.<br>- To