nosili w kocach. Ranni oddawali broń niechętnie, często dopiero w bójkach.<br>Właśnie pochyliła się nad odpoczywającym na ziemi Kolumbem, by mu poradzić, żeby oddał jej swoją parabelkę, że łatwiej ją przeniesie, gdy z ulicy uderzył potężny wrzask. Kilkudziesięciu uzbrojonych ludzi przeskakując &lt;page nr=322&gt; rannych wdarło się do włazu. Stojący tam oficer żandarmerii raz po raz strzelał w górę z pistoletu.<br>- Do swoich, do swoich?! - krzyczał ktoś szarpiąc go za ramię, za mundur na piersiach.<br>- Ludność poszła na barykady...<br>- Wojsko uciekło włazem na Daniłowiczowskiej!<br>- Bodaj wam wszystkim tak nogi poodrywało! - krzyczała jakaś szalona wskazując palcem na czołgającego się rowem beznogiego człowieka. Granatniki łupały powietrze na drzazgi