gest wyrzucenia ich za burtę nowych poszukiwań. Stąd też przy postępującej dewaluacji haseł doskonałości formy i warsztatu - sięgnięcie w poszukiwaniu najwłaściwszego języka dla wypowiedzenie prawdy o swoim czasie - po niewyeksploatowany samej rzeczywistości pojmowanej i użytkowanej w roli desygnatów wzruszeń i myśli ludzkiej. Ale nie tylko. &lt;page nr=45&gt;<br> Owo wprzęgnięcie rzeczywistości w sztukę realizowało się w trzech płaszczyznach: jako środka przekazu, jako obiektu interpretacji, wreszcie jako refleksji lub postawy filozoficznej, wokół której podjęty zostaje przez artystę dialog z odbiorcą. Możemy śledzić narastanie tych wątków: od malarstwa gestu i taszyzmu, poprzez malarstwo materii, strukturalizm i pop-art - aż po pełną rezygnację ze "sztuczności" kreowania obiektu plastycznego