się w listach. Boję się okruchów Warszawy, które się z nich <page nr=28> wysypują i wirują w badeńskim powietrzu, badeńskiej rosie i atmosferze szkolnych korytarzy i sal niemieckich. Następuje zderzenie dwu realnych światów i grozi katastrofą wewnętrznej eksplozji, bo psychiczne prawo dozwala żyć tylko w jednym świecie realnym, spędzając wszystko, co przeczy realności, na peryferię marzeń. Gdy człowiek zostanie z rodzimej realności przepędzony na tułaczkę po obczyźnie przeżyć, ratuje się przyrodzoną samoobroną wewnętrznego i zewnętrznego aktorstwa. Aktorstwo to altera natura. Niemowlę ma tylko naturę somatyczną, bo nie stać go jeszcze na aktorstwo. Człowiek z wdziękiem to taki, który jest dobrym aktorem życia. Pozer