i wyłączył brzęczące radio. Teraz w małym, ciasnym pomieszczeniu żołnierskie głosy zabrzmiały wyraźnie i gromko: <br>A jak mi odpowie: nie kocham cię, A jak mi odpowie: nie kocham cię, Ułani werbują, strzelcy maszerują, Zaciągnę się,<br>Dalej śpiewali już z mniejszą mocą, gdyż nie wszyscy znali słowa następnej zwrotki. Powtarzali więc refreny, ale za to dwa razy głośniej. <br>Dadzą mi buciki z ostrogami. Dadzą mi buciki z ostrogami. I siwy kabacik, i siwy kabacik. Z wyłogami.<br>W kolejnej zwrotce śpiew ucichł, ponieważ nikt, łącznie z grającym na akordeonie sierżantem, nie znał dalszych słów piosenki. Przez chwilę panowała cisza, lecz chorąży Rudkowski nie