związku, gdy cała energia zużywana jest na udawanie, że problem nie istnieje. Najgorsza jest tendencja do pomijania fazy smutku i gniewu i szukanie "zastępstwa". Złym doradcą może okazać się własna rodzina, zwłaszcza gdy rozpieszcza porzuconą córkę i traktuje ją jako życiowo pokrzywdzoną i bezradną. Wtedy łatwo wpaść w pułapkę "podwójnej regresji": traktowania przez rodziców jak dziecko i zerwania kontaktów towarzyskich i zawodowych - mówi Violetta Nowacka, psycholog współpracująca z poznańską szkołą modelek ModArt. <br>Rodzina i znajomi mogą doprowadzić do sytuacji, kiedy własne emocje zaczynamy traktować jako patologiczne. Zamiast zaakceptować płacz i monotematyczne skargi, które są naturalną reakcją na rozstanie, znajomi udzielają nam