utworów były śmieszne, bo utwór skomponowany i zagrany przez fachowców osiąga niedostępne im wyżyny i oddziałuje stokrotnie silniej. Nie bez znaczenia był też fakt, że zrodził się swego rodzaju snobizm - skoro kilku luminarzy rock and rolla, jak Byrne czy David Bowie, chętnie sięgnęło po Symfonię pieśni Żałosnych, była to wystarczająca rekomendacja. Zjawisko dotarło również do Polski, gdzie Górecki został na nowo odkryty, tym razem przez szeroką publiczność. Do znudzenia przypominana w szkołach maksyma Wincentego Pola "Cudze chwalicie. . . " znalazła doskonałą ilustrację.<br>Z chwilą wydania albumu przez wytwórnię Nonesuch rozpoczął się boom na muzykę poważną w przemyśle fonograficznym. Szeroko promowano nowe nagrania, powstawały