różnej wielkości fragmentów świątyni. - Cały dowcip polegał wówczas na selekcji tego ogromnego materiału - mówi prof. Lipińska. - Tylko wtedy można było się w nim połapać i próbować składać ze sobą pasujące fragmenty.<br><br>Odkryta przez Polaków świątynia Totmesa III była w kawałkach, czasem wielkości paznokcia. Wtedy, gdy nie używano jeszcze komputerów, jej rekonstrukcja wydawała się zajęciem wyjątkowo pracochłonnym i nudnym. Może dlatego od początku zajmowały się tym głównie kobiety, z natury cierpliwsze od mężczyzn. Prof. Jadwiga Lipińska jako pierwsza ustaliła, że budowla miała konstrukcję bazylikalną, zrekonstruowała przebieg murów i ich wysokość. Stało się to bazą do rozważań nad dekoracją świątyni. Potem pałeczkę przejmowały