cechujące się tym samym kierunkiem namagnesowania skał (przeciwnym w kolejnych paskach), rozmieszczone symetrycznie do ryftu. Można potraktować nowo tworzoną skorupę oceaniczną w strefach ryftowych jak wysuwającą się z głębi Ziemi taśmę magnetyczną. Po ostygnięciu do punktu Curie (525&730;C) skały ulegają namagnesowaniu przez pole magnetyczne Ziemi. Zmiany kierunku pola magnetycznego (rewersje) dały w efekcie paskowy układ kierunków namagnesowania.<br>Interpretacja ta implikuje z kolei to, że skały w każdym z pasków powinny być zbliżonego wieku. Datowania metodami radioaktywnymi próbek bazaltu wykazały zgodność z oczekiwaniami. Te same wyniki dały datowania metodami paleontologicznymi osadów pokrywających skorupę oceaniczną. Są one zawsze nieco młodsze od lawy