uwagę Marty Surmówna. - Ona jest stara, rozumie pani? Stara i samotna. Nigdy nie miała własnego domu, gospodarstwa. Żyła w kuchni, cały czas tutaj. Myślała, że tak będzie do śmierci. Że kiedy zabraknie jej sił i nie będzie już mogła pracować, Borowski zapewni jej opiekę. I tak by było. Znała innych rezydentów, napatrzyła się ich w swoim życiu. Dla niej to wszystko, ta cała rewolucja, to nieszczęście. Nic gorszego nie mogło jej spotkać.<br> Istotnie. Wtedy nie funkcjonowały jeszcze nawet w zalążku instytucje socjalne, domy opieki czy domy spokojnej starości. Jeszcze się to nie wykluło. Wszystko dopiero się kształtowało. Kto zawracałby sobie głowę