moszczenie siedziska wozu workiem ze słomą, &lt;orig&gt;klepotanie&lt;/&gt; kopyt Hansa po asfalcie, kiedy wóz niespiesznie toczył się zadrzewioną szosą w dół rzecznej doliny. Tłum ubranych w odświętną czerń ludzi, szorstkie policzki jakiegoś ogorzałego wąsacza, który całował mnie na powitanie...<br>- No to jak nie żyje i jest pochowany, to co on tu robi? - moja praktyczna kuzynka czekała na wnioski.<br>- Rany boskie, powinienem zadzwonić do biura! - olśniło mnie. - Już dziesiąta, a oni nawet nie wiedzą, gdzie mnie szukać!<br>Naciskałem na przyciski telefonu gorączkowo, jakby to coś, co wystraszyło mnie na żwirowni, docierało niewidzialną falą do granic Kurkowa. Dlaczego ten cholerny telefon nie odpowiada? Wieki