od nowa podejmowana próba uzgodnienia wnętrza człowieka z miejscem które w swym wymiarze fizycznym zostało mu dane jako obszar do zagospodarowania. A więc budowanie substancji poetyckiej z nowego materiału wzruszeń i doznań inspirowanych specyfiką geograficznego i kulturowego miejsca, w jakim znajduje się emigrant. I konfrontowanie tego nowego faktu z własnym rodowodem kulturowym i historycznym. Dlatego na przykład czytając poetów szukam tego, co ich język przenosi z realnego świata konkretów codzienności, jak też owe konkrety bywaj odkształcane i porządkowane presją pamięci, świadomości, jaki sposób nawiązują czy też nie nawiązują dialogu z kulturą literacką kraju osiedlenia itd. Z tego punktu widzenia rzec ujmując