ona w sobie dużo uroku, nie tylko ze względu na dyskretną atmosferę poetycką poszczególnych scen, lecz przede wszystkim za względu na delikatność i szlachetność uczuć ożywiających poszczególne postacie. Księgę tę uważa się ze względu na jej styl i rozwinięte formy narracyjne za najstarszy przykład noweli w literaturze starohebrajskiej. Pod względem rodzaju literackiego należy więc do późniejszych, bardziej rozwiniętych form opowieści. Jej usytuowanie geograficzne i czasowe oraz opis zachowania bohaterów wskazują, że jej autor prawdopodobnie wykorzystał jakieś dawne tradycje. O dawności tradycji świadczą też imiona niektórych postaci, jak Elimelech, Noomi i Boaz; pozostałe imiona mają znaczenie symboliczne, np. Machlon oznacza "choroba", Kilion