Hugo - przyczyniła się w niemałej mierze dokonująca się od paru lat zmiana gustów paryskiej publiczności teatralnej. Triumfalnie powracała moda na klasykę, na tragedię, na tematy antyczne. Aktorką tragiczną była też Rachel (Elisabeth Rachel Felix), najbardziej olśniewający debiut (1838) i sława tamtych lat. Moda na dramat romantyczny (jak i moda na romantyzm) zdecydowanie wygasała.<br>Bliższe zwrócenie uwagi na konkretne elementy kompozycji dramatów Wiktora Hugo pozwala przede wszystkim zdecydowanie potwierdzić to, co intuicyjnie z góry było wiadomo: dramat romantyczny, pisany dla konkretnego teatru i z myślą o rychłym wprowadzeniu go na scenę różni się zdecydowanie od tych dramatów, których autorzy takich perspektyw nie