od siebie drgań i obrotu cząsteczki jako całości, odnosimy drgania do układu współrzędnych wirującego wraz z cząsteczką. Jak wiadomo, w takim układzie występują siły bezwładności - siła odśrodkowa i siła Coriolisa, które zaniedbuje się w zerowym przybliżeniu. Uwzględnienie siły odśrodkowej zmienia nieco położenia równowagi jąder i prowadzi do niewielkiej modyfikacji energii rotacyjnej cząsteczki (analogicznie do wzoru (4.46) dla cząsteczki dwuatomowej). Siła Coriolisa wprowadza natomiast jakościowo nowe sprzężenie między różnymi drganiami normalnymi cząsteczki i jej obrotem.<br>Rys. 4.20. a) Drgania normalne cząsteczki CO2 (strzałki ciągłe); b) siły Coriolisa działające na drgające jądra (strzałki przerywane). Obrót cząsteczki w zaznaczonym kierunku zachodzi wokół