dinozaury z formacji Ischigualasto w Argentynie (Herrerasaurus, Eoraptor) (ryc. 14.8).<br>Ekspansja gadów naczelnych i jaszczurek, sprawnych w suchym sawannowym środowisku dzięki umiejętności szybkiego biegu i fizjologicznemu uniezależnieniu od bliskości wody (kwas moczowy wydalany zamiast mocznika), związana była przede wszystkim z przemianami światowego środowiska. Wraz z ciepłym klimatem postępowały od równika ku biegunom, pozostawiając zimnolubnym i stałocieplnym potomkom gadów ssakokształtnych tylko te nisze ekologiczne, których same nie potrafiły zająć. W szczególności niszę nocnego drapieżnika, w której przewaga ssaków mogła się w pełni ujawnić.<br>Po burzliwym i niedostatecznie udokumentowanym formowaniu się różnorodności dinozaurów nastała długa, trwająca przez dwa okresy geologiczne era stabilności