z rozdziału 8, zasięg radaru wykorzystującego wspólną antenę dla nadawania i odbioru jest proporcjonalny do wyrażenia G. Można tę zależność uogólnić do postaci:<br>&lt;gap&gt; gdzie: R - zasięg wykrywania na danym kierunku elewacji , G() - charakterystyka anteny w płaszczyźnie elewacji, C - stały współczynnik proporcjonalności.<br>Wysokość wykrywania H jest wobec tego równa:<br>&lt;gap&gt; <br>Z ostatniej równości wynika, że aby otrzymać stałą wysokość wykrywania H, charakterystyka G() powinna spełniać zależność:<br>&lt;gap&gt; <br>Ostatnia zależność uzasadnia, że charakterystyka potrzebna radarowi kontroli ruchu lotniczego powinna mieć kształt typu cosec2. Oczywiście, kształt "kosekansowy" jest zachowany tylko w określonym przedziale kątów elewacji. Poniżej kąta granicznego 1 na rys. 7.27a charakterystyka ma "naturalny