wielu lat "noblizm" jest chorobą chroniczną pisarzy polskich. Dałoby się bez trudu wymienić ze dwa tuziny pisarzy polskich (w kra)u i za granicą), którzy się z większą lub mniejszą otwartością do lauru szwedzkiego przymierzali, odwołując się do dziesiątków swoich grubych czy <page nr=35> cienkich "grzbietów" na półkach bibliotecznych. Iwaszkiewicz pochlipywał z rozbrajającą szczerością w roku 1971, po przyznaniu nagrody Sołżenicynowi: "Znów nas odetną od nagrody Nobla na dłuższy czas". To "odcięcie" nie trwało aż tak długo, jakkolwiek wolno wątpić czy Iwaszkiewicz włączał (w myślach) Miłosza do słówka "nas". Teraz "odcięcie" potrwa o wiele dłużej, co umożliwi pisarzom polskim, po krótkim okresie rekonwalescencji