niektórych ludzie tylko odpoczywali; rozkładali koc, włączali radio tranzystorowe, odpakowywali kanapki, jajka, kiszone ogórki i popijali letnią już herbatą z termosu. <br>Marek układał obok siebie cienkie, kwadratowe blaszki i laski prochu z tym charakterystycznym żłobieniem w środku; wyglądały niczym martwe patyczaki, spłonki z przeżartą łuską, pociski, ślepaki, zapalniki. Naboje nieskorodowane rozbrajał milicjant, wuj Marka; przywoził specjalne urządzenie do wyjmowania pocisku i odstrzelania spłonki. Potem kupowaliśmy cienki papier ścierny i polerowaliśmy łuski, aż stary mosiądz odzyskiwał swoją naturalną, lśniącą barwę. Kiedyś odkopaliśmy niemiecki hełm z maleńką dziurką z boku. Miała poszczerbione brzegi i nigdzie nie było otworu wylotowego. <br>Siadałem na schodach i