Typ tekstu: Książka
Autor: Stanisław Dąbek
Tytuł: Twórczość mszalna kompozytorów polskich XX wieku
Rok: 1996
Autor: Stanisław Dąbek
Tytuł: Twórczość mszalna kompozytorów polskich XX wieku
Rok: 1996
Lacrimosa, [XI] Sanctus, [XII] Agnus Dei, [XIII] Lux aeterna, [XIV] Libera me, Domine, [XV] Finale.
Requiem (1930) Maliszewskiego ma dziewięć numerowanych części: I Requiem, II Dies irae, III Rex tremendae, IV Confutatis, V Lacrimosa, VI Domine Jesu, VII Hostias, VIII Sanctus, IX Agnus Dei. Jest to więc struktura zindywidualizowana o rozczłonkowaniu typowym dla mszy kantatowej, z całkowitym pominięciem dwóch części Graduale i Tractus. O koncepcji mszy kantatowej świadczy przeniesienie z porządku ekwiwalencji wewnętrznej (występującej w ramach określonej części) do głównej (nadrzędnej) czterech strof Sekwencji oraz wersetu Hostias (z Offertorium); ponadto kompozytor nie wyróżnił części Kyrie. Trzeba również odnotować zabieg (niezgodny z
Requiem (1930) Maliszewskiego ma dziewięć numerowanych części: I Requiem, II Dies irae, III Rex tremendae, IV Confutatis, V Lacrimosa, VI Domine Jesu, VII Hostias, VIII Sanctus, IX Agnus Dei. Jest to więc struktura zindywidualizowana o rozczłonkowaniu typowym dla mszy kantatowej, z całkowitym pominięciem dwóch części Graduale i Tractus. O koncepcji mszy kantatowej świadczy przeniesienie z porządku ekwiwalencji wewnętrznej (występującej w ramach określonej części) do głównej (nadrzędnej) czterech strof Sekwencji oraz wersetu Hostias (z Offertorium); ponadto kompozytor nie wyróżnił części Kyrie. Trzeba również odnotować zabieg (niezgodny z
Lacrimosa</>, [XI] <name type="tit">Sanctus</>, [XII] <name type="tit">Agnus Dei</>, [XIII] <name type="tit">Lux aeterna</>, [XIV] <name type="tit">Libera me, Domine,</> [XV] <tit>Finale</>.<br><name type="tit">Requiem</> (1930) Maliszewskiego ma dziewięć numerowanych części: I <name type="tit">Requiem</>, II <name type="tit">Dies irae</>, III <name type="tit">Rex tremendae</>, IV <name type="tit">Confutatis</>, V <name type="tit">Lacrimosa</>, VI <name type="tit">Domine Jesu</>, VII <name type="tit">Hostias</>, VIII <name type="tit">Sanctus</>, IX <name type="tit">Agnus Dei</>. Jest to więc struktura zindywidualizowana o rozczłonkowaniu typowym dla mszy kantatowej, z całkowitym pominięciem dwóch części Graduale i Tractus. O koncepcji mszy kantatowej świadczy przeniesienie z porządku ekwiwalencji wewnętrznej (występującej w ramach określonej części) do głównej (nadrzędnej) czterech strof Sekwencji oraz wersetu Hostias (z <name type="tit">Offertorium</>); ponadto kompozytor nie wyróżnił części <name type="tit">Kyrie</>. Trzeba również odnotować zabieg (niezgodny z
