istnieje jakaś sprawiedliwość to nie powinnam siedzieć za zwykłą kradzież w tak okropnym miejscu. Usprawiedliwiałam się tym, że nie wyrządziłam nikomu żadnej krzywdy, bo pieniądze, to rzecz nabyta. Z dnia na dzień rosła we mnie nienawiść. Byłam zimna i wyrachowana. Moja wulgarność przekraczała wszystkie granice. Odrzuciłam uczucia, byłam niewzruszona, nie rozczulałam się nad swoim losem i innych. Nie płakałam. <br>Dopiero po pięciu miesiącach pobytu w areszcie zakończono moje śledztwo. Wtedy też dowiedziałam się, że mój chłopak i wspólnik jest nosicielem wirusa HIV. Byłam wstrząśnięta. Ale właśnie ta wiadomość pomogła mi zrozumieć, że gdybym była na wolności to podzieliłabym jego los. Można