w pracy i że z jego apartamentu zrobił się istny klub sejmowy. W trakcie obrad był jednym z najaktywniejszych mówców. Słynął zwłaszcza z tak zwanych przymówień, wygłaszanych ex promptu, w których potrafił znakomicie interweniować w bezładne dyskusje, kierując je na tory rzeczowości. W listach do żony nie ukrywał, że do rozgrywek sejmowych stanął przede wszystkim jako poseł swojego stronnictwa. Pisał o braku zaufania do dworu, wynikającym z przekonania, że jest on całkowicie uzależniony od Rosji. W zwierzeniach z pierwszych miesięcy sejmowych dominowały racje własnego stronnictwa, natomiast w izbie taktyka była inna. Duch partyjności bywał skrywany, a objawiał się tylko w sporach