pieniężnych. W wyniku zarządzonej ponownie (w 1943 roku) - prawdopodobnie już na polecenie samego &lt;name type="person"&gt;Ribbentropa&lt;/&gt; - kontroli departamentu "&lt;name type="org"&gt;Deutschland-Infornationsstelle&lt;/&gt;" &lt;name type="person"&gt;Luther&lt;/&gt; poczuł się znowu zagrożony. Podjął wówczas ryzykowną próbę skompromitowania swojego szefa. W specjalnie opracowanym memorandum zarzucał mu brak uzdolnień i należnych kwalifikacji do piastowania stanowiska ministra spraw zagranicznych. Pozyskał do tej rozgrywki szefa wywiadu zagranicznego w resorcie SS &lt;name type="person"&gt;Waltera Schellenberga&lt;/&gt;, który z kolei zapewnił podsekretarza stanu, iż Himmler nie omieszka wykorzystać nadarzającej się okazji do usunięcia &lt;name type="person"&gt;Ribbentropa&lt;/&gt;.<br>Stało się jednak inaczej, ponieważ &lt;name type="person"&gt;Himmler&lt;/&gt; nie chciał zdyskontować treści dostarczonego mu przez &lt;name type="person"&gt;Schellenberga&lt;/&gt; memorandum. Przeciwko akcji &lt;name type="person"&gt;Luthera&lt;/&gt; wystąpił szef osobistego sztabu &lt;name type="org"&gt;Reichsführera SS&lt;/&gt;, &lt;name type="person"&gt;Karl