słoneczna zanurza się w Pacyfiku, barwiąc niebo purpurą. W lekkim wiejącym od rufy wiaterku "Nord III" płynie wolno na wschód ku Golden Gate. Patrzę na niebo - taki zachód wróży piękną pogodę: czyste niebo, lekkie wiatry. Należy się nam, myślę, należy za te wszystkie siedem tygodni przeciwnych wichrów, za mgłę, chłód, rozłupujące głowę tłuczenie fal.<br> Nagle, gdy wciąż stojąc na rufie wpatruję się w ciemniejącą i ginącą za horyzontem tarczę słońca, z jej górnej krawędzi, w momencie gdy ta już-już się chowa w oceanie, strzela we wszystkie strony zamraczające w swej niezwykłości i jasności zielone światło. Zielony promień słońca!<br> Jednocześnie słońce