zdarzyć nic nadzwyczajnego".<br>Nie podał Klossowi ręki, wskazał mu tylko krzesło. Porucznik nie zamierzał wykładać swoich kart, a przynajmniej nie zamierzał robić tego od razu. <br>- Jestem przyjacielem panny Ingrid Kield - zaczął i spojrzał na generała, ale twarz starego Prusaka pozostała nieruchoma. - Mam powody przypuszczać - ciągnął dalej Kloss - że pan generał rozporządza informacjami (sądził, że zręcznie to sformułował) dotyczącymi losów tej młodej osoby.<br>- Pan chyba oszalał! - powiedział generał, a Kloss pomyślał, że każdy pruski oficer straciłby resztę odwagi na widok generalskiego gniewu. On jednak nie był pruskim oficerem i nieruchoma twarz Boldta oprócz nienawiści budziła w nim tylko namiętność gracza.<br>- Oczywiście pan